Televizyon o yıllarda oldukça lükstü, öyle her evde televizyon yoktu. Konu komşuya giderdik çoğu zaman. O dönemin ihtiyarları yani dedelerimiz, ne hikmetse televizyona karşıydılar. Hangi sebeple karşı olduklarını hiç onlardan dinlemedim, ama karşıydılar işte…
Hatta hiç unutmam babam ilk siyah beyaz televizyonu rahmetli dedemden habersiz almıştı da, hemen yanı başımız da oturan dedem, bir vakit kapımızı açmaz olmuştu.
Aradan yıllar geçti, önce renkli televizyonlar evlere girdi, ardından özel kanallar yayın yapmaya başladı.
O yıllarda, Dallas, Şahin Tepesi, Flamingo Yolu, Kara Şimşek ve Beyaz Gölge gibi Amerikan yapımı filmler revaçta idi. Amerikan yapımı bu filmler, bizi biz yapan tüm değerlerimizi usulca sildi belleğimizden…
Yine Pazar günleri Hollywood yapımı kovboy filmleriyle Beyazların (iyi adamların) Kızılderililileri (kötü adamları) avlamalarını bir belgesel keyfiyle izlerdik!
Sonraki yıllarda Rambo serisi başladı. Rambo, Vietnam’da büyük kahramanlıklar gösteriyor ve tek başına bir orduyu yok etmeyi başarıyordu. Şimdi düşünüyorum da, “ Bir Türk dünyaya bedel” sözü, Rambo filmleriyle, “Bir Amerikalı dünyaya bedel” şeklinde hafızalara kazınmış o yıllarda...
Hele o yılbaşı geceleri yok mu? Yasaklı arabesk müziğin iki kralı Orhan Gencebay ve Ferdi Tayfur’u televizyona çıksın diye sabırsızlıkla beklerdik. Birde dansözümüz vardı gecenin bir yarısı anadan üryan evlerimize giren...
Ama kimse yadırgamazdı o çıplak kadını. Çünkü o çıplak kadın, mesleğini icra ediyordu. Mesleğini icra ederken soyunması ise tamamen sanat adına idi. Sanat adına soyunmuş bir kadına kim ne diyebilirdi ki…
Sanat adına soyunan kadınlar daha sonraki yıllarda soyunmakla kalmadılar, resmen evcilik oynamaya başladılar televizyon ekranlarında… Leylekler getirmez oldu artık bebekleri, zira çocuklar nasıl dünyaya geldiklerini öğrendiler sanat adına soyunanlardan...
Televizyonlar Müslüman Türk milletinin ahlakını öylesine bozmuştu ki, enişteler bayram değil seyran değil, baldızlarını öpmeye başladı. Yine televizyonların etkisi ile tecavüzler, zinalar, hırsızlıklar, soygunlar, gasplar, adam kaldırmalar aldı başını gitti…
Komşu kızına bakmanın ayıp sayıldığı bir dönemden, baldızına göz diken enişte dönemine çağ atlayarak geldik televizyonlar sayesinde…
Tek katlı, tahta kapılı evlerimizde güvenle otururken o yıllarda, şimdi korkar olduk, çelik kapılı, özel güvenlikli, kameralı evlerde oturmaya…
Çünkü televizyonlar sayesinde öğrenmiştik, soygunun nasıl yapıldığını, cinayetin nasıl işlendiğini…
Meğer Dedelerimiz haklıymış, 35 yıl önce dedemin televizyona neden karşı olduğunu şimdi çok daha iyi anlıyorum..
