Doğuştan görme engelli, 24 yaşındaki memur Hacı Hanım Özdemir ile yedi yıl önce yakalandığı hastalık nedeniyle görme yetisini kaybedip malulen emekliye ayrılan 32 yaşındaki Mustafa Özdemir, yaklaşık 1,5 yıl önce evlendiler. Çiftin 5 ay önce de `İsmail Kerem` adını verdikleri bebekleri dünyaya geldi. Sağlık sorunu bulunmayan bebekleriyle hayata sıkı sıkıya bağlanan çift, ilk birkaç ay sıkıntı yaşasa da ailelerinin desteğiyle İsmail Kerem`e bakmayı öğrendiler.
EVLİLİĞİN ZOR OLACAĞINI DÜŞÜNDÜLER
Hacı Hanım Özdemir, eşiyle Ankara`da tanıştıklarını ve bir süre görüştükten sonra evlenmeye karar verdiklerini söyledi. Kendisinin Tokatlı, eşinin Kütahyalı olduğunu belirten Özdemir, Evlenme kararımızdan ailelerimize bahsettik. İkimiz de görmediğimiz için zor olacağını düşündüler. Onları beraber yaşayabileceğimize ikna ettik ve evlendik dedi.
ZOR GÜNLER AİLE DESTEĞİYLE AŞILDI
Özellikle yıkama ve altını temizleme olmak üzere bebeklerinin bakımıyla ilgilenirken birkaç ay zorlandıklarını anlatan Özdemir, özellikle kayınvalidesi ve görümcesinin desteğiyle zor günleri aştıklarını ifade etti.
BESLEMEK ZOR OLABİLİYOR
İsmail Kerem'in bakımıyla artık tamamen kendilerinin ilgilendiğini bildiren Özdemir, Her şeyimizi çocuğumuza göre planlıyoruz. Genelde o uyurken kahvaltımızı yapmaya çalışıyoruz. Çünkü artık hareketlendi, sürekli yeri değişiyor. Uyandığı zaman önce emziriyorum. Bu yetmediğinde meyve püresi, yoğurt gibi ek gıdalar veriyoruz. Tabii bunları yedirmek, özellikle kaşıkla biraz zor oluyor. Kaşığı tutmaya çalışıyor. Biberonla yedirmeye çalışıyoruz. Tabii yine de zor. Hayatımız tamamen değişti. Düşünüyorum, bebek yokken ne yapıyormuşuz? Şimdi oturup rahat rahat çay içmeye vaktimiz yok. Uyuyorsa Acaba uyandı mı', yerdeyse Dönebildi mi', Kolunu çıkarabildi mi', sürekli bebeği düşünüyorsun diye konuştu.
BABALIK HİSSİNİ DOKUNARAK YAŞIYORUM
Mustafa Özdemir ise babalık hissini bebeğine dokunarak yaşadığını söyledi. Babalığın muhteşem bir duygu olduğunu belirten Özdemir, Bu mutluluğu gözlerimi kaybettikten sonra tattım. Yüzünü göremiyoruz ama sesini duyabiliyoruz. Dokunarak her şeyi hissedebiliyoruz. Ona dokunarak babalık hissini çok derinden yaşıyorum. Gören ama çocuk istemeyenlere de özellikle tavsiye ediyorum. Görmediğimiz halde bu zorlukları yaşayıp da çocuk sevgisini tadabiliyorsak, görenlerin de bu duyguyu mutlaka tatması lazım dedi.
HBR: Onurhan BAYRAKTAR
