KALB-İ SELİMİN ÜÇ ALÂMETİ
Kalb-i selîmin üç alâmeti vardır:
1) Hiç kimseye eziyet etmemek,
2) Hiç kimseden incinmemek,
3) Bir kimseye iyilik yaptığında ondan bir karşılık ve mükâfat beklememek.”[2]
“İnsan bedeni, türâbîdir, toprağa mensuptur. Yemek içmek, uyumak ve şehvet gibi işler îtibârıyla diğer mahlûkât ile aynıdır. Ama rûh itibârıyla da nûrânîdir, Allâh’a mensuptur. İnsanda nefsânî arzular gâlip olursa, Allah’tan uzaklaşır, rûh âlemi incelik, zarâfet ve derinliğini kaybeder, kalp kararır... Fakat insanda rûhânî hayat gâlip olursa, Allâh’a yaklaşır, kalbi de, bedeni de nurlanır.
Bunun için kalbi tasfiye ve tezkiye etmek, yani nurlandırmak lâzımdır. Kalp temizlenmedikçe nurlanamaz ve bu hâlde insan aslâ kalbî hastalıklardan kurtulamaz...
Bir ağacın kökünde çürüklük varsa, onun alâmeti dallarında ve yapraklarında belli olur, meyvesinde görülür. Kalpte de hastalık, çürüklük olursa bedenin her uzvunda ve her işinde onun eseri ve zararı görülür. Onu tedâvi etmek lâzımdır.
Kalbin tedâvisi, rûhun mensub olduğu Allâh’ı zikretmekle yapılır. Kalbin hastalığı, zikrullâh ile temizlenir.”[3]
DİPNOTLAR
[1] M. Sâmi Efendi, Musâhabe, II, 13; Bayram Sohbetleri, s. 41; Mükerrem İnsan, s. 26-64.
[2] M. Sâmi Efendi, Hz. İbrahim, s. 163-164.
[3] M. Sâmi Efendi, Bayram Sohbetleri, s. 76-77.
Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Altın Silsile, Erkam Yayınları
